… wszechświata jest dziwnie spójna.
Zaczęłam pisać wczoraj notkę o tym jak dawno tutaj gościł wpis na temat gotowania. Ostatni zdaje się w grudniu 2014. A w międzyczasie ktoś z Was zaczął komentowac te stare notki.
Lubię gotować, jednak nie mam dla kogo. Gotowanie dla siebie samej jest ekonomicznie nieuzasadnione, kalorycznie zresztą też. Kanapka na śniadanie, zupa w pracy, kanapka na kolację. Wystarczy. Aż nadto.
Jednak nic nie czyni domu bardziej domem niż zapach pieczonej szarlotki, ludzie przy stole dzwoniący sztućami i przkomarzjący się o ostatni kawałek czegoś pysznego.
Dom, nie mieszkanie, nie sypialnia czy miejscówka. Dom to ludzie, wspólne sprawy, radość i ból współistnienia. Połączenie.
… of the universe is strangely coherent. I started writing a note yesterday about how long ago here was the entry on cooking. The last one seems in December 2014. And in the meantime, someone of you started commenting on these old notes.
I like cooking, but I have no one for whom. Cooking for yourself is economically unjustified, caloric indeed. Breakfast sandwich, soup at work, sandwich for dinner. Just enough. Too much even.
However, nothing makes the home more home than the smell of a baked apple pie, the people at the table calling the cutlery and cheers for the last piece of something delicious.
A house, not an apartment, not a bedroom or a seat. Home is people, common things, joy and pain of coexistence. Connection.
spzd.blog 