No I…

Przykre, ale jednak lepiej, gdy lekarze mówią. Moja babcia (ta druga) w grudniu zaczęła narzekać, że nic nie może jeść, w styczniu położyli ją do szpitala żeby badania zrobić, a 1 lutego już nie żyła. Babka (ta z którą mieszkam) poszła jak raz w odwiedziny, a tu informują, że pacjentka z sali przeniesiona do kostnicy. Dla całej rodziny szok. Choć lekarze doskonale wiedzieli, że ma tak zaawansowanego raka (trzustki, czy wątroby, nie wiem dokładnie, bo młody byłem, przed osiemnastką jeszcze i takie sprawy nie bardzo mnie wtedy interesowały), że długo nie pożyje. 65 lat miała. Nawet emeryturą nie zdążyła się nacieszyć.
Trzymaj się. Grunt, żeby ojciec nie cierpiał.

PolubieniePolubienie