Stabilizacja – etap 2.

Śpię już bez wspomagania. Budzę się co prawda koło 4:30, jednak czasem uda mi się jeszcze dospać chwilę do 6:00 a dziś nate do 9:00.

Wczoraj, z koleżankami, wspólnie zrobiłyśmy sushi i obaliłyśmy dwa wina.

Życie wróciło na znajomy tor.

I byłoby cudnie i spokojnie, gdyby w piątek w nocy o 1:30 nie przyszedł SMS: „mogę przyjechać?”. Zobaczyłam go oczywiście rano, ale i tak kusi odpisać „możesz”. Jeszcze nie zdecydowałam.